احتمال زنده مانی نوزادان نارس چقدر هست؟
ولادت نوزادان زودتر از موعد طبیعی یکی از مهمتری ن دغدغهها و نگرانی های زوج ها بویژه مادران جوانی هست که منتظر ولادت فرزندشان به سر میبرند و این ولادت زودهنگام نوزاد و تکامل نیافتن اندام های او من جمله مهمترین عوامل بروز این نگرانی هست، زیرا مقاومت و امنیت بدن نوزاد را در مقابل بیماری ها و عفونت های احتمالی به دست کم میرساند و در شرایطی خاص خطر فوت را نیز برای نوزاد به همراه دارد.
سن بارداری به صورت معکوس با خطر مرگ و میر نوزادان در رابطه هست. مرگ و میر نوزادان به میزان قابل توجهی در نوزادانی که پیش از هفته ۳۲ بارداری متولد شده اند بالاتر هست. متاسفانه علی رغم پیشرفت های موخر در مراقبت های مامایی و نوزادی، شیوع تولد های زودرس رو به افزایش هست.
به احتمال زیاد ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی مطرح می باشند.
بیماری هایی مثل:
زایمان زودرس و نشانه ها آن:
– گرچه دلیل آن به نوعی دقیق آشکار نیست، ولی عوامل زیر نقش بنیادی در زایمان زودرس دارند:
– ناهنجاری در رحم
– مشکلات جفت مثل جفت سر عازم و کندگی جفت
– بزرگی اکثر از حد رحم مثل چند قلویی و افزایش مایع آمنیوتیک
– بعضی بیماریها مثل دیابت، ژنژویت (عفونت لثه شدید)، لوپوس، آسم شدید، هپاتیت، بیماری های روده، عفونت کلیوی، عفونت ریوی، ضربه به شکم، جراحی شکم مثل آپاندیس در بارداری
عده ای از ریسک فاکتور ها:
– قد کوتاه
– پیشینه قبلی از زایمان زودرس
– حاملگی دو قلو و یا چند قلو
– وزن کم پیش از حاملگی
– استفاده سیگار، الکل، کوکائین در حاملگی
– خونریزی واژینال در اکثر از یک تریمستر
– فاکتور های ژنتیکی
– کار سخت و مدت زمان طولانی
علاوه بر این بعضی پژوهش ها نشان داده که استرس زیاد باعث تولید هورمون هایی میشود که انقباضات رحم را زیادتر کرده و منتج به زایمان زودرس میشود. افسردگی و استرس من جمله شایعترین عوامل بیگانه هست که باعث بروز زایمان زودرس میشود.
مشکلات متاثر از زایمان زودرس:
نوزادانی که در حدود ۳۲ هفتگی (کمی زیادتر از ۷ ماه) متولد میشوند، به احتمال زیاد قادر به تنفس، تغذیه و تنظیم دمای بدنشان نیستند. اما طبق مرسوم پس از این کودکان برای رشد زمان دارند و زیادتر آنها از بیمارستان مرخص میشوند.
نوزادانی که پیش از ۲۶ هفتگی (زیر ۶ ماه) متولد میشوند زیادتر محتمل هست که دچار مشکلات جدی گردند. اگر نوزاد شما با جثه زیاد کوچک یا مریض متولد شده هست، محتمل هست وادار باشید برای معالجه او تصمیم های دشواری بگیرید.
نوزادان نارسی که به بخش مراقبتهای ویژه نوزادان جابه جا میشوند، تحت مراقبت های شدید برای جلوگیری از عفونت و یا تحولات تنفسی و ضربان قلب قرار میگیرند و تا وقتی که قادر به محافظت حرارت بدنشان نشده اند، در تخت های ویژه گرم حفظ میشوند.
راه های پیشگیری از زایمان زودرس
در طول دوران بارداری رابطه خود را با پزشک تان قطع نکنید. با کنترل بیماری های مادر و کنترل تغذیه و تأمین شرایط مناسب برای حاملگی میتوان از ولادت نوزاد نارس جلوگیری نمود.
علایم زایمان زودرس:
– افزایش و یا دگرگونی شفاف در ترشحات واژینال و یا خونریزی واژینال
– پاره شدن کیسه آب و دفع مایع روشن از واژن
– درد و فشاردر قسمت پایانی کمر
– احساس این که جنین در حال فشار به سمت پایین هست
– تورم غیر منتظره و یا شدید در پا، دست و صورت
– دگرگونی شفاف در حرکت جنین
– تب، لرز، استفراغ و سر درد شدید
– گاهی درد معده که اصلا و ابدا رفع نمیشود و گاهی همراه با اسهال میباشد
درصد امکان حیاتِ نوزاد نارس مطابق عمر او در زیر آورده شده است:
(هفته ها با احتساب آخرین زمان قاعدگی مادر درج شدهاند.)
۲۳ هفته، ۱۰ – ۳۵ درصد
۲۴ هفته، ۴۰ – ۷۰ درصد
۲۵ هفته، ۵۰ – ۸۰ درصد
۲۶ هفته، ۸۰ – ۹۰ درصد
۲۷ هفته، بیش از ۹۰ درصد
۳۰ هفته، بیش از ۹۵ درصد
۳۴ هفته، بیش از ۹۸ درصد
وقتی کودک نمیتواند به منزل بیاید
وقتی کودک نارس متولد میشود و یا در بیمارستان با مشکلاتی مواجه میگردد، احتمالاً مادر بدون او به منزل میآید و هر چند وقت یک بار میتواند نوزادش را ملاقات کند.
مدت زمانی که نوزاد باید در بخش مراقبت های ویژه بگذراند قطعاً دوران دشواری برای مادر خواهد بود. زیرا نه تنها قبل از این که فرصت داشته باشد فرزندش را بشناسد از او جدا مانده، بلکه باید به دیدن او در میان انبوه ترسناکی از دستگاهها عادت کند. این وضع شاید در ابتدا بسیار ترسناک باشد، اما خوب است از کادر بیمارستان بخواهد کار هر دستگاه را برای او توضیح دهند تا بفهمد که در واقع این دستگاهها حفظ سلامت کودک او را به عهده دارند.
ولی با توجه به نکات زیر میتواند با کودک خود در ارتباط بیشتری باقی بماند:
– در یک فاصله ۲۴ ساعتی، شیرش را بدوشد و آن را به بخش مراقبت های ویژه از کودکان در بیمارستان تحویل دهد. اگر شیر مادر هنوز جاری نشده است، کودک میتواند شیر خشک بخورد.
– مهم است که هر قدر میتواند با کودک وقت صرف کند. بسیاری از بیمارستان ها اتاق های خاصی دارند که میتواند در آن ها در کنار کودک باشد و در مراقبت روزمره او مشارکت کند. در ابتدا، ممکن است کودک به قدری کوچک و ضعیف به نظر برسد که بترسد به او دست بزند. اما همه کودکان نسبت به تماس های محبت آمیز واکنش نشان میدهد، و حتی اگر از آن دسته کودکانی باشد که نباید آن ها را از انکوباتور خارج کرد، میتواند با او صحبت کند و از طریق دریچه های انکوباتور او را نوازش کند.
حتی شاید بتواند در عوض کردن پوشک و لباس پوشاندن او کمک نماید. همه روزه نوزادش را عیادت کند و با او در تماس باشد. اما در بیمارستان، زندگی نکند.
– اغلب پدران و مادران در مورد نوزادشان چیزی نمیپرسند چون کودکشان به قدری ظریف و شکننده که به نظر میرسد از شنیدن پاسخ هراس دارند. آن ها میتوانند درباره هر چیزی که مایه نگرانی است از پزشک یا کادر پرستاری سؤال کنند. با مراقبت های ویژه امروزی، حتی کودکانی که قبل از ۲۸ هفتگی به دنیا میآیند میتوانند زنده بمانند.
– کمی افسردگی برای مادر کاملاً طبیعی است. میتواند گریه کند و هراس هایش را با دیگران در میان بگذارد.
– مادر نباید بی جهت نگران آیندهای باشد که بر آن کمترین کنترلی ندارد. ببیند امروز چه کاری از او ساخته است.
– با مادرانی که دارای نوزادان نارس بودهاند صحبت کند. در این صورت خواهد فهمید که تنها نوزاد او نیست که با مشکلات دست و پنجه نرم میکند و کودکانی که دارای این مشکلات هستند بسیارند.
دوره پس از دشواری
بسیاری از مادران پس از خروج فرزندشان از بیمارستان به او بیش از اندازه شیر میدهند و یا ماه ها پس از تولد، هنوز نوزاد را روی سینه خود میخوابانند. در حالی که وقتی نوزاد از دشواری بیرون آمد، نباید او را تحت تأثیر تجربه روزهای گذشته به عنوان یک بیمار ارزیابی نمود. توجه به افزایش وزن کودک در این مرحله مهم است.
