یکی از مسائل مهمی که ذهن بیشتر والدین جوان را مشغول میکند این است که باید فرزندشان را در اتاق خودشان بخوابانند یا اینکه او را از همان ابتدا به خوابیدن در اتاقش عادت دهند. با مطالعه این مقاله به جواب سوال خود برسید.
یکی از مشکلاتی که ما در فرهنگ خود داریم این است که به دلیل وابستگی بیش از حد والدین به کودکان و گاهی به دلیل گرفتن احساس آرامش از آنها والدین کودکان را کنار خود میخوابانند و قادر به جدا کردن محل خواب آنها از اتاق خود نیستند، بنابراین بعد از سال اول والدین به راحتی میتوانند این کار را انجام دهند.
بهترین زمان جدایی، ۱۲ تا ۱۸ ماهگی است؛ چرا که تا این سن، هنوز به والدین وابسته نشده و مهم تر از آن، ترس از تاریکی برایش مفهوم نیافته است.
هرچه سن جدا کردن محل خواب کودکان در سنین پایین تر صورت بگیرد، این روند آسان تر و با آرامش بیشتر ممکن خواهد بود اما هر چه سن جدا کردن محل خواب در سن بالاتر باشد، این امر سخت تر و گاهی غیر ممکن میشود.
قسمت سخت موقعی است که کودک در سن بالاتری است و تا صبح چند بار بلند شده و میخواهد به رخت خواب والدین برگشته و پیش آنها بخوابد.
در اینجا مقاومت والدین بهویژه مادر نقش اساسی و مهم را دارد. مادر باید به کودک اعلام کند که به هیچ وجه این کار ممکن نیست اما به کودک این اجازه داده میشود که با مادر به اتاق اش برگردد و تا موقع خوابیدن مادر کنار او باقی بماند.
اگر مادر این روند را برای مدتی مانند یک ماه ادامه دهد اما تنها یک مرتبه به کودک اجازه خوابیدن در کنار خود را بدهد، تمام زحمات مادر از بین خواهد رفت. وقتی سن کودک بالاتر برود و این اتفاق نیفتاده باشد.
جدا کردن مرحله به مرحله توصیه میشود:
یعنی کودک در مرحله اول در تخت خود در اتاق والدین میخوابد.
بعد تخت او به تدریج فاصله بیشتری از تخت والدین میگیرد تا آنکه به اتاق خودش منتقل شود.
▪ خانم دکتر! آیا خواباندن کودک در اتاق والدین کار صحیحی است؟
▪ چرا تا این حد به در معرض دید بودن شیرخوار در سال اول تاکید دارید؟
▪ آیا بعد از یک سالگی باید اتاق خواب کودک را جدا کرد؟
استثنائا در مورد کودکان شیر مادرخوار، حداکثر زمانی که شیرخوار می تواند در اتاق خواب والدین بخوابد، تا دوسالگی است اما در این صورت هم باید محل خواب و تختخواب شیرخوار جدا باشد.
▪ پس یک کودک دو ساله به هیچ وجه نباید اجازه داشته باشد که در تخت یا اتاق والدین بخوابد؟
▪ معمولا والدین کودک را کنار خودشان می خوابانند و بعد او را به تخت و اتاق خود منتقل می کنند. چه کنیم که کودک خودش خوابیدن را بیاموزد؟
▪ آیا مادر می تواند کنار فرزندش در اتاق او بخوابد تا به خواب برود؟
▪ اگر مادری کودکش را تا حداکثر دو سالگی از خود جدا نکرد و کودک به خوابیدن کنار مادر عادت داشت، چطور می توان این عادت را در او از بین برد؟
گاهی با وجود تمامی این تشویق ها، بچه ها باز هم نیمه های شب به اتاق والدین برمی گردند!
جداکردن کودک از والدین و خواباندن مستقل او در اتاقش کمی زحمت دارد و گاهی یکی، دو ماه طول می کشد. اگر شب تا صبح کودک چند بار بلند شد، باید والدین به نوبت، او را به اتاق خودش ببرند و اجازه ندهند بینشان بخوابد. مشکل برخی خانواده ها این است که یک هفته، ۱۰ روز و حتی یک ماه این روش را ادامه می دهند اما یک شب که کودک وارد اتاق والدین می شود، به دلیل بی حوصلگی او را به تخت خودش بازنمی گردانند. همین کار باعث می شود تمامی زحماتشان هدر برود و مادر مجبور شود این مسیر را دوباره طی کند.
▪ یکی از سوالات بیشتر مادران این است که فرزند ما شب مدام بیدار می شود و طلب چیزی مانند آب یا شیر می کند. آیا درست است که به صدا و درخواست او توجه کنیم؟
شرط اول؛ همراهی مادر
اول اعتماد، بعد خود مختاری
تا ۲ سالگی جدایی همراه توجه
مراقب تغییر رفتارها باشید
بالای ۳ سال
بالای ۵ سال
