پولیپ‌های رحمی از شایعترین علل خونریز‌های غیر طبیعی تناسلی در خانم‌ها هستند و عبارتند از زیاد شدن تعداد سلول‌های غدد دریافت زمینه‌ای آندومتر در نتیجه برجستگی در سطح آندومتر ایجاد می‌شود. پولیپ‌ها در ۹۵ درصد موارد خوش‌خیم‌اند و ممکن است کاملا بدون علامت باشند.
ممکن است به دلیل هیپرپلازی آندمتریال مونوکلونال (تکثیر با جوانه زدن یا دونیمه شدن ) باشد و یا کپی کردن زیاد آروماتاز آندومتر و یا موتاسیون ژنی.
۱- افزایش سطح استروژن چه به صورت داخلی و چه به صورت دارویی وارد بدن شود و افزایش فعالیت استروژن داخلی و یا خارجی
۲- مصرف تاموکسیفن در ۲-۳۶ درصد خانم‌های بعد از سن یائسگی که تاموکسیفن می‌خورند دیده می‌شود در این افراد پولیپ درشت و بالای ۲ سانتیمتر است معمولامتعدد و با تغییرات مولکولی داخل پولیپ می‌باشد.
۳- چاقی BMI بالای ۳۰ این افراد سه برابر بیشتر در معرض پولیپ هستند.
معمولا با خونریزی غیر طبیعی رحم تظاهر می‌کند اگرچه بسیاری از پولیپ‌ها بدون علامت اند و تصادفی حین بررسی نازایی کشف میشوند یادر حین انجام پاپ اسمیر در سیتولوزی سرویکس علائمی میدهد که مشکوک می‌شویم و یا موقع انجام بیوپسی آندومتر یا سونوگرافی هیستروسکوپی کشف میشوند.گاه حین انجام معاینه با اسپکولوم پولیپ رادر دهانه رحم می بینیم بدون اینکه فرد علایمی داشته باشد خونریزی غیر طبیعی در ۸۸-۶۴ درصد افرادی که پولیپ دارند دیده می‌شود به آن AUB.P می‌گوییم.
به صورت ادامه رشد و یا عدم رشد و با پسرفت است.
پولیپی زیر یک سانتیمتر به ویژه وقتی منفرد باشند شانس پسرفت خود بخودی شان بیشتر است.ریسک بدخیمی پولیپ رحمی
۵ درصد پولیپ ها ممکن است بدخیم شوند این احتمال در بعد از یائسگی و نیز کسانی که علامت دارند نسبت به کسانی که خونریزی ندارند بیشتر است البته در نظر داشته باشیم که این دو عامل (سن و خونریزی) حتی بدون پولیپ هم خود فاکتور خطر بدخیمی‌اند.
حین بررسی علل ناباروری ممکن است پولیپ کشف شود (در سونوگرافی با هیستروسکوپی) اینکه در آوردن پولیپ الزاما روی بارداری این افراد کلا در این موارد توصیه به برداشتن می‌شود پولیپ شانس سقط و عوارض حاملگی را بالا نمی‌برد.
انتخاب روش درمانی در پولیپ رحمی
پولیپ‌های خونریزی دهنده باید برداشته شوند که هم خونریزی برطرف شود و هم بررسی از نظر بدخیم نبودن به عمل آید (پاتولوژی).
در مورد پولیپ‌های بدون علامت باید ببینیم که فرد خودش چقدر در معرض سرطان آندومتر است مثل تابوکسیفن درمانی، نولی پاریته، سن بالای پنجاه سال، چاقی، تخمدان پلی‌کیستیک سابقه تومور استروزنی در خود یا خانواده، قاعدگی زودرس منوپوز بالای ۵۶ سالگی و نیز مثلا چقدر در درمان نازاایی اثر دارد و براساس این یافته تصمیم بگیریم که برداریم یا خیر.
در خانم‌های بدون علامت (برای مثال) اگر پولیپ بالای ۱/۵ سانتیمتر باشد و یا متعدد باشد و یا از دهانه رحم بیرون زده باشد برمی‌داریم.
پولیپ بیرون زده از دهانه رحم احتمال پس رفت خودبخودی کمی دارد و شانس علامتدار شدن بیشتری دارد و نیز برداشتن آن حتی در مطب هم کار آسانی است لذا برمی‌داریم اگر خانمی معیار برداشتن پولیپ را نداشت و تصمیم گرفتیم برنداریم نیاز به بررسی‌های بیشتری بجز معاینات همیشگی مثل افراد عادی ندارد مگر علامتدار شود.
در افراد بعد از یائسگی توصیه می‌شود پولیپ را برداریم چون هم شانس بدخیمی بیشتری دارد و هم عمل ساده و کم عارضه‌ای دارد.
در خانم‌های با پولیپ راجعه باید پولیپ را مجددا برداشت. عود کم است بیشتر ممکن است کامل برداشته نشده باشد در مواردی که عود تائید می‌شود به ویژه در کسانی که تاموکسیفن درمانی میشوند می‌شود آی یو دی میرنا گذاشت و اگر برنامه باروری بعدی ندارند. آندومتر را کاملا برداشت (Ablation). در خانم‌هایی که سرطان پستان دارند میرنا توصیه نمی‌شود چون شانس عود بیماری پستان را بالا می‌برد.
درمان جراحی به صورت پولیپکتومی با هیستروسکوپی بهترین روش و درمان انتخابی است اگر پولیپ پرولابه باشد می‌شود بدون دیلاتاسیون و کورتاژ آنرا برداشت ولی باید از نظر احتمال رشد مجدد به فرد توضیح بدهیم.
