نی نی تایم: اختلال میل جنسی در خانم ها خیلی پیچیده تر از آقایان است اما بسیاری از آنها به راحتی و اغلب بدون مداخله های درمانی و صرفا با دادن اطلاعاتی قابل حل هستند. تمایلات جنسی در زنان بیشتر ریشه در عوامل بیولوژیکی و روانی دارد. وقتی خانمی با مشکل کاهش میل جنسی به کلینیک مراجعه می کند، علاوه بر تمام جنبه های جسمی باید به عوامل روانی، بیولوژیک، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، طرز فکر، اعتقادها و دیدگاه هایش نسبت به روابط زناشویی نیز توجه شود. اما این عوامل بیولوژیکی و روانی کدامند؟ در این مطلب ، پاسخ این پرسش و پرسش هایی از این قبیل را خواهید گرفت.
به طور کلی زنانی که دچار اختلال های هورمونی اند، به هر دلیلی از درد مزمن رنج می برند، مبتلا به دیابت یا بیماری های روان همچون افسردگی و اضطراب هستند، به علت بیماری های بدخیم، شیمی درمانی یا پرتودرمانی می شوند، دچار بیماری های قلبی- عروقی هستند، داروی خاصی مصرف می کنند، تجربه ناخوشایندی از رابطه زناشویی با همسرشان دارند، رابطه عاطفی خوبی با همسر ندارند یا مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفته اند، اعتماد به نفس پایینی دارند، مثلا فکر می کنند سطح اجتماعی شان خیلی پایین تر از همسر است، تصویر ذهنی بدی از اندام خود دارند و در نهایت انسانی پرمشغله، گرفتار و از نظر اجتماعی و خانوادگی تحت فشارند، بیشتر دچار کاهش میل جنسی می شوند.
تشخیص اختلال جنسی در زنان کمی دشوار است
اختلال میل جنسی در زنان به راحتی قابل تشخیص نیست چون ممکن است اختلال های دیگری مثلا اختلال در برانگیختگی و ارضا و احساس درد هنگام رابطه زناشویی، خشکی واژن و حتی نداشتن رابطه عاطفی با همسر باعث اختلال در میل جنسی زن شود. این نوع اختلال های ثانویه اختلالی است که از ابتدا وجود نداشته و بعدها به وجود آمده ولی در اختلال میل جنسی اولیه بیمار از شروع اولین رابطه زناشویی دچار این مشکل بوده است.
کاهش میل جنسی ۲ نوع است
حدود یک سوم از زنانی که رابطه زناشویی دارند، دچار کاهش میل جنسی هستند.
وقتی خانم، همیشه دچار کاهش میل جنسی است، کاهش میل جنسی از نوع عمومی است. در نوع دوم زن واقعا کاهش میل جنسی ندارد ولی به علت دوست نداشتن همسر (مثل عقد اجباری) در مواجهه با او دچار کاهش میل جنسی می شود. این نوع کاهش، موقعیتی و روانی است. کاهش میل جنسی از نظر شدت به ۳ نوع تقسیم می شود. اگر کاهش میل جنسی خفیف باشد، اختلال چندانی در روابط زناشویی ایجاد نمی شود و همسر نیز معمولا مطلع نخواهدشد. خانم هایی که به طور متوسط دچار این مشکل هستند، اغلب به عنوان یک وظیفه و بدون رضایت باطنی رابطه زناشویی برقرار می کنند اما در موارد شدید خانم اصلا حاضر به برقراری رابطه نیست و این عمل ممکن است باعث از هم پاشیدگی زندگی زناشویی شود.
یائسگی و کاهش میل جنسی
برای اینکه میل جنسی در زن ایجاد شود، سیستم های هورمونی، عصبی- عضلانی، عروقی و نهایتا روانی باید هماهنگ عمل کنند. اختلال در این مسیر باعث اختلال در میل جنسی می شود. شایع ترین علت کاهش میل جنسی یائسگی است چون میل جنسی رابطه بسیار نزدیکی با سطح هورمون های زنانه و حتی هورمون های مردانه دارد زیرا در بدن همه زنان مقداری هورمون مردانه وجود دارد.
در زنانی که به علت بیماری تخمدان ها خارج می شوند، ترشح هر دو هورمون قطع می شود ولی در بدن زنان با یائسگی طبیعی، مقداری هورمون مردانه باقی می ماند ولی ترشح دو هورمون کاهش می یابد. افسردگی و بیماری ام اس دو علت شایع بعد از یائسگی هستند که بیماران را به دلیل کاهش میل جنسی به مطب پزشک می کشانند.
اول تشخیص علت، بعد درمان ریشه ای
زنانی که با شکایت کاهش میل جنسی مراجعه می کنند، در سه گروه سنی قرار دارند. خانم های جوان، خانم های حول و حوش یائسگی و خانم های یائسه. برای بررسی علت کاهش میل جنسی ابتدا این ۳ عامل خیلی مدنظر قرار می گیرد. هر بیمار باید از نظر تمام علل گفته شده بررسی شود چون در خیلی از موارد اصلا بیمار کاهش میل جنسی ندارد و عاملی دیگر باعث شده این مشکل به وجود آید. به هر حال کاهش میل جنسی مشهود در زنان مشکل مهمی است و باید درمان شود. توصیه اکید این است زنان کاهش میل جنسی را جدی بگیرند و درصدد رفع آن برآیند. زنانی که به علت کاهش میل جنسی از همسرشان جدا شده اند، نباید دوباره ازدواج کنند مگر اینکه مشکلشان حل شده باشد. درمان موفق منوط به تشخیص درست نوع اختلال و علت آن است.
در ادامه به بعضی از مهم‌ترین بیماری‌‌هایی که میل زناشویی را تحت تاثیر قرار می‌دهد اشاره می‌کنیم…
۱-بیماریهای عروقی برخی از اختلالات عروقی در قالب مشکلات زناشویی خود را نشان می‌دهد. به مرور زمان رگ‌های خونی را تحت تاثیر قرار داده، شریان‌ها را سخت و باریک می‌کند و همین مساله، خون‌رسانی به دستگاه تناسلی را کاهش می‌دهد.
۲-دیابت اغلب مشکلات زناشویی ناشی از بیماری دیابت است که با مشکلات دیگری نظیر آسیب‌های عصبی و بیماریهای عروقی همگام می‌شود. در زنان این عارضه به شکل کاهش میل زناشویی است. البته این عوارض با کنترل قندخون، فشارخون و سطح کلسترول قابل جبران است.
۳-افسردگی اغلب به‌دنبال افسردگی اختلالات زناشویی بروز می‌کند. اگر مواد شیمیایی مغز و یا هورمون‌ها و ناقل‌های عصبی در وضعیت متعادلی نباشند، میل زناشویی، انگیختگی زناشویی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و دارو‌های ضدافسردگی باعث کاهش میل زناشویی می‌شود. البته خوشبختانه دارو‌هایی با فرمول مشابه ویاگرا و یا خود ویاگرا می‌تواند به بهبود این وضعیت کمک موثری کند.
۴-یائسگی میل زناشویی زنان به موازات تغییر در هورمون‌های خاص افول می‌کند. افت مقدار استروژن که در انگیختگی زناشویی موثر است، باعث خشکی واژن و دردناکی آمیزش می‌شود. تستوسترون، هورمونی که در میل زناشویی هر دو جنس نقش دارد، با افت فعالیت تخمدان‌ها کاهش می‌یابد و در جمع، این مساله باعث کاهش میل زناشویی می‌شود.
۵-عوارض جانبی برخی داروها دارو‌های بی‌شماری هستند که چنین تاثیر ناخواسته‌ای رابه همراه خواهند داشت.علاوه بر دارو‌های ضدافسردگی، دارو‌های فشارخون و حتی دارو‌های ضدبارداری می‌تواند میل زناشویی را تحت‌تاثیر قرار دهد.
۶-ام.اس این بیماری که باعث تخریب سیستم عصبی مرکزی می‌شود، روی عملکرد آمیزشی تاثیر می‌گذارد. عدم خشنودی از آمیزش و یا فقر میل زناشویی در زنان می‌تواند دال بر ابتلا به این بیماری باشد. بیماریهای عصبی دیگری نظیر پارکینسون نیز چنین تاثیر مشابهی را به همراه دارد.
۷-آندومتریوز بیش از ۵ میلیون زن در شمال آمریکا دچار این اختلال هستند. علاوه بر این، علایم دردناک این بیماری نظیر گرفتگی‌های شکمی دردناک، قاعدگی‌های شدید و درد مزمن لگنی، امکان آمیزش را به سختی فراهم می‌کند و تجربه‌ای ناخوشایند خواهد بود.
۸-کیست‌های تخمدانی آمیزشهای دردناک، می‌تواند علامتی از کسیت‌های رحمی باشد. بیماری التهاب لگن و یا سرطان لگن نیز چنین علامتی را به همراه دارد. به طور کلی آمیزشهای دردناک را نباید نادیده گرفت.
۹-اختلالات تیروییدی تیرویید، غده‌ای پروانه‌ای در جلوی گردن است که نقش مهمی در حیات و سلامت فرد ایفا می‌کند. مدیریت فرآیند متابولیسم، از دما تا وزن و همچنین سلامت زناشویی از فعالیت‌های غده تیرویید است.
۱۰-آپنه آپنه که اصطلاحا به آن، خفگی در خواب می‌گویند، مشکلی است که در آن تنفس به مدت ۱۰ ثانیه متوقف می‌شود و این روند مرتب در خواب تکرار می‌شود. پزشکان می‌گویند آپنه نیز می‌تواند به بروز مشکلات زناشویی در مردان منجر شود.
واقعیت‌ها
شما ممکن است احساس کنید که میل زناشویی شما کم رنگ شده است. یا چیزهایی که قبلا برای شما لذت‌آور بوده اکنون ناراحت‌کننده به نظر می‌رسد. شما تنها نیستید. خیلی از زنان دچار مشکلات زناشویی در نقاطی از زندگی خود می‌شوند. تخمین زده می‌شود که ? نفر از هر ?? زن حداقل یک نگرانی زناشویی را تجربه کرده است. ناتوانی زناشویی در زنان دلالت بر مشکلات مزمن یا عودکننده در مصاف با یک یا برخی از پاسخ‌های زناشویی است. به آنچه شما تجربه می‌کنید ناتوانی زناشویی در زنان نمی‌گویند مگر اینکه شما درباره آن مضطرب بوده یا تاثیر منفی بر ارتباط شما با همسرتان داشته باشد. اگرچه مشکلات زناشویی در ارتباط با ناتوانی زناشویی در زنان دلایل متفاوتی دارد ولی اغلب قابل درمان هستند. ارتباط دادن دلواپسی‌های خود و فهم کالبدشناسی و فیزیولوژی طبیعی پاسخ‌های بدن به میل زناشویی قدم‌های مهمی است به طرف دوباره به دست آوردن رضایت زناشویی.
علایم و نشانه‌ها
دلواپسی زناشویی در زنان با هر سنی اتفاق می‌افتد ولی ممکن است در زمان‌های آسیب‌پذیری هورمونی شایع‌تر باشد، مانند بعد از زایمان یا در زمان انتقال به یائسگی. نگرانی‌های زناشویی همچنین ممکن است با بیماریهای عمده مانند سرطان اتفاق افتد. مشکل شما به‌عنوان ناتوانی زناشویی در زنان دسته‌بندی می‌شود اگر شما یک یا بیشتر از موارد زیر را تجربه کرده‌اید و یا تجربه نگرانی شخصی به علت آنها دارید:
• میل زناشویی در شما کم شده یا وجود ندارد.
• شما با فعالیت زناشویی برانگیخته نمی‌شوید یا علی‌رغم میل زناشویی برانگیخته نمی‌شوید.
• شما نمی‌توانید به اوج لذت زناشویی (ارگاسم) برسید.
• شما دارای درد در زمان تماس زناشویی هستید
