نی‌نی تایم:یک بدنساز حرفه‌ای بعد از سال‌ها تمرین مستمر بدنسازی برای رسیدن به بدنی عضلانی و خوش فرم، صرف ساعت‌ها تمرین طاقت فرسا در باشگاه بدنسازی، مصرف مکمل‌ها، ویتامین‌ها و رعایت رژیم غذایی سالم سرانجام به هدف خود خواهد رسید.
اما ممکن است به علت یک اتفاق مثل تصادف، بیماری، تغییر شغل یا سبک زندگی و ازدواج دیگر فرصت تمرینات سابق را نداشته و به دلیل بی تمرینی حجم و قدرت عضلات خود را از دست بدهد و از قطار رقابت حرفه‌ای عقب بماند. اما نباید امید را از دست داد زیرا بدن خارق العاده ما توانایی شگفت انگیزی در بازگشت به شرایط گذشته و کسب مجدد حجم و قدرت عضلات را دارد.
عضلات حافظه دارند؟ حافظه عضلانی چیست؟
همه ما در دوره ای فعالیت ورزشی نداریم. ممکن است به خاطر مصدومیت، بیماری، یا مشغله های زندگی نتوانیم مدتی به باشگاه برویم یا فعالیت کنیم. ورزشکاران حرفه ای ممکن است ” تعطیلات میان فصل” را بگذرانند که طی آن دوره ای شامل چند روز یا چند هفته تمرین نمی کنند.
در طول این مرحله ی بدون فعالیت، حجم عضلات به علت عدم استفاده از آنها شروع به کاهش می کند، درست مانند فردی که مدت زیادی در رختخواب مانده است.
پس آیا این موضوع به این معنی است که تمام تلاش ما در مدتی که ورزش کرده ایم بیهوده بوده است؟ بر اساس مطالعه جدیدی که بیان ژن در بافت عضلانی را بررسی کرده است، پاسخ این است: خیر. عضلات ما ممکن است تمرین های قبلی خود را به یاد داشته باشند!
حافظه عضله چگونه عمل می‌کند؟
حافظه عضله یک حافظه عملی است و باور بر این است این پدیده عمدتاً به دلیل مکانیزم سیستم عصبی است. در این رابطه نظریه‌ای مطرح شده است که از سیستم عصبی مرکزی سرچشمه می‌گیرد. عصب به دلیل تمرینات مستمر گذرگاه ساخت مجدد عضلات را یاد گرفته بنابراین سیستم عصبی نیازی برای یادگیری مجدد تمرینات و مسیر رشد عضلات ندارد زیرا در حافظه عضلات ذخیره شده است. محققان ورزشی جواب این سوال را از طریق تحقیقات علمی که اخیراً انجام شده اند، اثبات کرده‌اند. بر خلاف دیگر سلول‌های بدن، سلول‌های عضلانی بیشتر از یک هسته (صدها و هزارها) دارند.
نقش هسته در سلول‌های عضلانی چیست؟
هسته عملکرد سلول را کنترل می‌کند و از آنجایی که حجم و عملکرد عضلات بزرگ تر و پیچیده تر از سایر سلول‌های بدن است، بنابراین یک یا دو هسته نمی‌توانند وظیفه عضلات را کامل و درست انجام دهند. هسته مرکز کنترل بافت‌های عضلانی است. این مراکز کنترل مقدار مواد ژنتیکی که در دسترس سلول قرار می‌گیرند را تنظیم می‌کنند. زمانی که حجم عضلات بزرگ‌تر می‌شود، تعداد هسته‌ها نیز افزایش می‌یابد.
افزایش تعداد هسته سلول عضلانی در نتیجه افزایش حجم در طی چند تحقیق علمی به اثبات رسیده است. نتایج این تحقیقات نشان داده اند افرادی که مواد استروئیدی مصرف کرده‌اند و یا افرادی که سریع عضله سازی می‌کنند تعداد بیشتر هسته در عضلات خود نسبت به افراد عادی دارند.
تصور می‌شود در دوره کاهش حجم و آتروفی عضلات که مخالف رشد عضلات است، تعداد زیادی از هسته‌های سلول از بین بروند زیرا دیگر نیازی به وجود آنها نیست. اما نکته تعجب آور این است که در تحقیقات متعددی که اخیراً در زمینه آتروفی عضلات بر روی نمونه‌های حیوانی انجام گرفته اند، در دوره آتروفی عضلات ناشی از بی تمرینی ۳ ماهه، تعداد هسته‌های سلول عضلانی ثابت مانده‌اند. همانطور که در تصویر مشخص است حجم عضلات تا ۵۰ درصد کاهش پیدا کرده اما تعداد هسته‌ها بدون تغییر بوده است.
بنابراین با این نتیجه که بعد از توقف تمرینات تعداد هسته‌ها ثابت باقی خواهند ماند، باز گرداندن عضلات به حجم و قدرت قبلی آسان است. بنابراین هسته‌های عضلانی مثل حافطه سلول عمل می کنند. تحقیقات جدیدتر از روش‌های مختلفی برای مطالعه هسته‌ها استفاده کرده‌اند.
در تحقیقی، گروهی از بانوان به مدت ۲۰ هفته تمرین بدنسازی انجام دادند، سپس به مدت ۳۰ هفته دوره بی تمرینی مطلق را سپری کرده و مجدداً ۶ هفته تمرینات بدنسازی را از سر گرفتند. ۲۰ هفته تمرین بدنسازی سایز الیاف عضلانی را ۱۶ تا ۴۷ درصد افزایش داد در حالی‌که ۳۰ هفته بی تمرینی تنها کاهش کمی (۱ الی ۱۴ درصد) در سایز الیاف عضلانی بوجود آورد.
۶ هفته تمرینات مجدد بدنسازی سایز الیاف عضلانی را به سطح قبلی دوره تمرینی افزایش داد. بنابراین به نظر می‌رسد نتایج تمرینات بدنسازی بعد از یک دوره بی تمرینی دوباره کسب خواهند شد. بازگشت سریع ورزشکاران حرفه‌ای به اوج عملکرد ورزشی بعد از یک دوره بی تمرینی ناشی از آسیب‌های ورزشی گواه بر نتیجه این تحقیق است.
